Κατηγορία: ΑΠΟΨΗ 1

Η πανδημία του κορωνοϊού και τα επακόλουθα λοκντάουν που αποφασίζουν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, αυξάνουν τη γονεϊκή εξουθένωση (parental burnout) ένα καινούριο παγκόσμιο σύνδρομο που εμφανίστηκε στην εποχή μας.

Σε αυτή τη νέα κατάσταση των πραγμάτων, υπάρχουν πολλοί (νεαροί κυρίως αλλά όχι μόνο) μπαμπάδες και μητέρες που αναφέρουν ότι είναι εξαντλημένοι, και ότι αισθάνονται «καμένοι».

Γονείς που στον σύγχρονο καπιταλιστικό τρόπο ζωής που έχουν επιλέξει και ακολουθούν, βιώνουν κάτι πρωτόγνωρο: αναγκάζονται να… συνυπάρχουν καθημερινά με τα παιδιά και τους συντρόφους τους, χωρίς να παρεμβάλλονται διαλείματα όπως αυτά που, προ κορωνοϊού, τους προσέφερε η εργασία, η έξοδος για ένα ποτό ή για ψώνια με φίλους, οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών ή έστω μια θεατρική παράσταση, μια συναυλία, η έξοδος για ένα γεύμα ή ένα σινεμά.  Έτσι αυξάνεται και εξαπλώνεται η γονεϊκή εξουθένωση.

Πρόκειται για ένα σύνδρομο εξάντλησης, το οποίο επηρεάζει ορισμένους γονείς και χαρακτηρίζεται από τρία θεμελιώδη στοιχεία, όπως εξηγούν οι ειδικοί ψυχοθεραπευτές:

Το πρώτο στοιχείο είναι η αίσθηση της απώλειας επαρκούς ενέργειας για την εκτέλεση των απλών και καθημερινών εργασιών και δραστηριοτήτων.

Το δεύτερο είναι ένα είδος συναισθηματικής απόσπασης ως προς τα παιδιά, το οποίο συμβαίνει με έναν αυτόματο μηχανισμό άμυνας: ο ασθενής νοιώθει απόγνωση καθώς αδυνατεί να βρει διέξοδο σε διαθέσιμα μέσα και ικανότητες και έτσι απλά… αποσυνδέεται. Σαν να κλείνει το διακόπτη στην πραγματικότητα που βιώνει. Μια πραγματικότητα στην οποία πνίγεται και ασφυκτιά, ακολουθώντας έτσι τον μοναδικό τρόπο που αισθάνεται πως έχει… διακόπτοντας την ενσυναισθητική επικοινωνία και ικανότητά του, την ικανότητα των γονιών να βρίσκονται παρόντες, να περνούν ποιοτικό χρόνο με τα ίδια τα παιδιά τους.

Το τρίτο στοιχείο αυτού του συνδρόμου είναι η ανάπτυξη του αισθήματος αυτών που το βιώνουν, πως δεν είναι καλοί γονείς. Νοιώθουν αδύναμοι, αναποτελεσματικοί, ανίκανοι. Βιώνουν μια κατάσταση που έχει ως συνέπεια μια ανεπανόρθωτη βλάβη στην αυτοεκτίμηση και μια σειρά άλλων αρνητικών παραγόντων.

Η πανδημία του κορωνοϊού και το λοκντάουν έχει γίνει ο μεγάλος σύμμαχος του «parental burnout», επιτρέποντάς του να διεκδικεί και να δρέπει όλο και περισσότερα θύματα.

– «Αισθάνομαι ενοχές».

– «Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια».

– «Δεν είμαι καλός γονέας».

Τα ίδια και τα ίδια παράπονα επαναλαμβάνονται απαράλαχτα, συνεχώς και με την ίδια σειρά από όλους τους εξωθενωμένους γονείς, σαν σε κακογραμμένο θεατρικό σενάριο και από κάθε γονέα ξεχωριστά που αντιμετωπίζει αυτήν τη δυσκολία. Μια δυσκολία που όποιος την περνάει αισθάνεται, καθώς την βιώνει, μια απόλυτη μοναξιά και αδυναμία.

Γονείς και παιδιά έχουν αιχμαλωτιστεί σε σπίτια που πλέον με το λοκντάουν έχουν μετατραπεί σε φυλακές.

Φυλακές που φιλοξενούν μια μαραμένη μονότονη ζωή που έχει απονευρωθεί, καθώς κυλά  αποκλεισμένη από όλους τους περισπασμούς, τις εκπλήξεις και τα όποια ενδιαφέροντα, μια ζωή που το μόνο που έχει να προσφέρει σε καθημερινή βάση, είναι δεδομένα και επαναλαμβανόμενα μοτίβα και συνθήκες, νεύρα και ενοχές εκατέρωθεν.

Η αναγκαστική συνύπαρξη ενίσχυσε και μεγιστοποίησε επίσης και τα προβλήματα μεταξύ των ζευγαριών και όλο αυτό μαζί δημιούργησε ένα αίσθημα σύγχυσης, την αίσθηση μιας περιδίνησης σε ένα πηγάδι, σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο που είχε μόνο είσοδο και καμία έξοδο.

Πολλοί και διαφορετικοί είναι οι παράγοντες που ευνοούν τη ψυχική εξάντληση στην εποχή του λοκντάουν, καθώς η γονική εξουθένωση προκύπτει από ένα μείγμα γονικών χαρακτηριστικών που συνδυάζονται και μεγιστοποιούνται με αγχωτικές περιβαλλοντικές συνθήκες:

• πολλή δουλειά
• οικονομικές δυσκολίες
• κοινωνική απομόνωση.

Μεγάλο ρόλο στην εκτόνωση γονιών και παιδιών έπαιζαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες που στην εποχή προ κορωνοϊού είχαν τον πρωταρχικό και κυρίαρχο ρόλο στην ανατροφή των εγγονιών και έδιναν «ανάσα» στους γονείς παίζοντας το ρόλο μπέιμπι-σίτερ.

Οι γονείς άφηναν τα παιδιά στους παππούδες τα Σαββατοκύριακα, τις μέρες των διακοπών, ακόμα και τις καθημερινές, ενώ πλέον αποτελούν  «πόρους» που δεν μπορούν πια να αξιοποιηθούν, γιατί υπάρχει κίνδυνος τα εγγόνια να τους μολύνουν.

Επίσης οι γονείς ζουν με φόβο ότι τα παιδιά μπορούν να νοσήσουν αν θα πάνε στο σχολείο και έτσι ακόμα και όταν τα σχολεία ήταν ανοιχτά, τα παιδιά έμεναν στο σπίτι.

Σημαντικό ρόλο για να επέλθει μια εξομάλυνση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί παίζει το κατά πόσο μπορεί ο κάθε γονέας να εστιάζει πλήρως στον εαυτό του και να συγκεντρώνεται για να κάνει κάτι για τον ίδιο, χωρίς να το βιώνει ως μια εγωιστική στιγμή.

Εάν ο γονιός αισθάνεται καλά, θα μεταδώσει αυτήν την ευημερία και την αισιοδοξία και στο παιδί. Εάν αισθάνεται άσχημα, θα μεταδώσει την δυσφορία και στο παιδί.

Όταν ο γονιός έχει για παράδειγμα τα πολύ αυστηρά πρότυπα τότε σημαίνει πως θα δημιουργήσει και μια κατάσταση χωρίς λύση, μια «mission impossible».

Θύματα της γονεϊκής εξουθένωσης σε μεγάλο ποσοστό είναι κυρίως μητέρες, πιθανώς επειδή εξακολουθούν να είναι εκείνες που φροντίζουν περισσότερο και καλύτερα τα παιδιά τους, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι που σιγά-σιγά φθίνει.

Οι ειδικοί αναφέρουν πως: «ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι οι γονείς να αναπτύξουν μια ανήσυχη και καταθλιπτική κατάσταση, δηλαδή πραγματικές ψυχοπαθολογίες. Ένας άλλος κίνδυνος είναι να αυξάνεται η καθημερινή τριβή και σύγκρουση στα ζευγάρια και, ως εκ τούτου, λόγω της κατάστασης οι ήδη ασταθείς σχέσεις να καταλήξουν σε κρίση που οδηγεί στον χωρισμό».

Κωστής Αποστολόπουλος
Δημοσιογράφος

“λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν…”

Σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες αν υπάρχει λόγος να γραφτεί ένα ακόμη άρθρο για την πανδημία. Έτσι κι αλλιώς, εγώ προσωπικά έχω γράψει περίπου 15 άρθρα από τον περασμένο Μάρτιο. Και δεν συνυπολογίζω τα κάθε λογής κείμενα, παρεμβάσεις, ή συζητήσεις και αναλύσεις στο ραδιόφωνο. Ορισμένες φορές, νομίζω, πως περισσότερο ικανοποιούμε την όποια συγγραφική μας επιθυμία, παρά υποβοηθούμε τις αποφάσεις των αρμοδίων ή διαφωτίζουμε την κοινή γνώμη.

Όμως, νομίζω, πως πρέπει να συμβάλλω προκειμένου να δούμε ξεκάθαρα κάποια πράγματα.

Δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε (εκτός αν είμαστε μηδενιστές), πως η Πολιτεία –η κυβέρνηση, αν θέλετε- χειρίστηκε, σε έναν μεγάλο βαθμό  με αρκετή επιτυχία, την κατάσταση της πανδημίας, ιδίως  κατά την πρώτη χρονική περίοδο.  Έως τις αρχές του καλοκαιριού.  Με την συνδρομή και του κ.Τσιόδρα στην πρώτη γραμμή, κυρίως επικοινωνιακά, της  διαχείρισης  του προβλήματος. Από εκεί και πέρα ξεστράτισε η ιστορία.

Λάθη επί λαθών. Είτε στην κεντρική διαχείριση. Είτε των επιμέρους φορέων. Είτε, κατά συνέπεια, των ίδιων των πολιτών. Γιατί, πέρα από τα λάθη που εδράζονται σε λάθος συμπεριφορές και οφείλονται σε χρόνια προβλήματα Παιδείας, τα λάθη των πολιτών και ορισμένων επιμέρους φορέων γίνονται με τον τρόπο, που γίνονται τα φάλτσα των μουσικών σε μια ορχήστρα. Και αυτά οφείλονται στον λανθασμένο τρόπο, που κινεί την μπαγκέτα του ο διευθυντής της ορχήστρας.

Ας μην ανατρέξουμε στο τι έγινε τους προηγούμενους μήνες. Ας δούμε μόνο τι έγινε τις τελευταίες μέρες:

• Μέσα σε λίγες μόνο ώρες ανατροπή των αποφάσεων για την περιοχή είτε της Θεσσαλονίκης είτε άλλων περιοχών. Να γίνεται μια διευρυμένη σύσκεψη στην Θεσσαλονίκη, να εξέρχονται οι πολιτικοί προϊστάμενοι, να ανακοινώνουν κάποια πράγματα και τα πράγματα αυτά να αναιρούνται μέσα σε ελάχιστες ώρες.
• Μόνο μες στο Σαββατοκύριακο. Πληθώρα αλληλοαναιρούμενων αποφάσεων. Για το περίφημο take away. Όπως είχε γίνει κωμικό σήριαλ με το ίδιο θέμα στην αρχή του lock down του Νοεμβρίου! Έτσι έγινε ξανά! Στην αρχή ρωτούσε ο ένας τον άλλον. Μετά ανακοινώθηκε απαγόρευση για τα Σαββατοκύριακα και μόνο για τις περιοχές Αττικής και Θεσσαλονίκης (!) και τελικά η απαγόρευση αποσύρθηκε.      Ενώ την ίδια ώρα, βγήκε μια νέα απαγόρευση! Αυτή τη φορά για τα mini market, ψιλικατζίδικα, μανάβικα!! Να κλείνουν,  στις ίδιες περιοχές, τα Σαββατοκύριακα, μετά τις 5 το απόγευμα!! Που, ανάθεμα με, κι αν καταλαβαίνει κανείς την σκοπιμότητα μιας τέτοιας απόφασης…  Κατά τα άλλα, πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι στην απόφαση για την αναστολή  λειτουργίας των λαϊκών αγορών τα Σάββατα, οι αρμόδιοι το ξανασκέφτονται…
• Είχαν προηγηθεί, βεβαίως, από την αρχή της χρονιάς και μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, οι ατελείωτες παλινωδίες (που συνεχίζονται ωστόσο) σχετικά με την λειτουργία είτε των δημοτικών σχολείων είτε των λυκείων είτε των παιδικών σταθμών.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ασταμάτητα μας πυροβολούν με δηλώσεις οι «ειδικοί»! Μέσα από τηλεοπτικές συχνότητες, ραδιοφωνικές συχνότητες, έντυπα και διαδίκτυο. Μια ο κ.Γώγος, μια ο κ.Σύψας, μια ο κ. Μαγιορκίνης, μια η κ.Λινού, μια ο κ.Σαρηγιάννης. Και πολλοί άλλοι ακόμη. Είτε εναλλάξ, ο ένας μετά τον άλλο, είτε όλοι μαζί!!! Βαράτε βιολιτζήδες!! Και ο απλός κόσμος, εν τέλει, αν μην μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Διότι, εκτός των άλλων, οι γνώμες είναι συνήθως αλληλοαναιρούμενες. Ή, σε διαφορετική περίπτωση, η μία πιο απαισιόδοξη από την άλλη!

Την ίδια ώρα, σημειώνω εδώ το εξής: Ο καθηγητής Πολιτικής και Διαχείρισης της Υγείας, Ηλίας Μόσιαλος, που σπανίως έπεσε έξω στις εκτιμήσεις του, αναφέρει σε ανάρτησή του: «Αρκετά όμως με τη συνεχή τρομολαγνεία και την καλλιέργεια του φόβου. Δεν βοηθά σε τίποτα. Αυτό που χρειάζεται είναι η συνεχής και αντικειμενική ενημέρωση για την πανδημία και τις επιστημονικές εξελίξεις.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι μήνες ελπίδας, όχι φόβου.»

Τι να προσθέσω εγώ? Η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει οι πάσης ειδικότητας καθηγητές να είναι πιο φειδωλοί, πιο μετρημένοι, πιο ουσιαστικοί. Τόσο στις εμφανίσεις τους, όσο και στις απόψεις τους. Και, αν θέλουμε να λέμε κάποιες αλήθειες: Πού ακούστηκε, επιστήμονες, οι οποίοι συμμετέχουν σε θεσμοθετημένες Επιτροπές της Πολιτείας, να μπορούν να βγαίνουν καθημερινά και ανεξέλεγκτα στα ΜΜΕ? Συνάδει αυτό με την θεσμική τους ιδιότητα???

Επί της ουσίας. Έχουμε κάποια γεγονότα για τα οποία πρέπει να ανησυχούμε? Σαφώς.

-Η παρουσία μεταλλαγμένων κρουσμάτων στην χώρα.

-Η συνολική αύξηση κρουσμάτων, ειδικά στην Αττική.

-Ο προβληματισμός για την πορεία των εμβολιασμών.

Βεβαίως απαιτείται να μην χαλαρώσουμε. Όχι τώρα. Όχι ακόμα.

Βεβαίως δεν χωράει εφησυχασμός.

Βεβαίως είναι αποδεκτό να γίνεται αναθεώρηση των σχεδίων από τους αρμόδιους. Όλα είναι ρευστά. Όλα έχουν τη δική τους δυναμική.

Αρκεί να υπάρχει σχέδιο. Και να μην αλλάζουν οι αποφάσεις κάθε ώρα.

Όμως. Τίποτα δεν είναι εκτός ελέγχου. Και πολύ δύσκολα θα γίνει κάτι τέτοιο. Οι πληροφορίες από το ρεπορτάζ μου αναφέρουν πως, τουλάχιστον στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει τις τελευταίες μέρες καμία ιδιαίτερη πίεση στο υγειονομικό σύστημα. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Και θα ζητήσω, για άλλη μια φορά, να δημοσιοποιούνται τα αναλυτικά στοιχεία κάθε περιοχής. Ώστε να γνωρίζουμε συγκριτικά στοιχεία. Όχι μόνον απόλυτους αριθμούς.

Παραθέτω στο τέλος τα πανελλαδικά στοιχεία, που συγκέντρωσα για τις προηγούμενες 15 μέρες, με βασικές παραμέτρους. Μπορείτε, ίσως έτσι, να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.

• Στις 23 Ιανουαρίου είχαν ανακοινωθεί 605 κρούσματα επί 30.996 ελέγχων. Ο δείκτης θετικότητας ήταν στο 1,95%. Στις ΜΕΘ νοσηλεύονταν 292 άνθρωποι.
• Στις 24/1 είχαν γίνει 11.873 τεστ και ο δείκτης θετικότητας ήταν στο 2,81.
• Στις 25/1, ημέρα Δευτέρα, καταγράφηκαν 9.394 τεστ, με δείκτη θετικότητας 4,64. (Πάντα υπάρχει ιδιαιτερότητα στις Δευτέρες. Λίγα τεστ. Προσανατολισμένα σε άτομα με συμπτώματα. Οπότε μεγαλύτερος δείκτης θετικότητας).
• Στις 26/1 καταγράφηκαν 36.240 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,32.
• Στις 27/1, 695 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,27. Συνολικά 858 νέα κρούσματα.
• Στις 28/1, 34.044 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,1.
• Στις 29/1, 45.381 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,07%. Συνολικά 941 νέα κρούσματα.
• Στις 30/1, 904 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,49%. Συνολικά 795 νέα κρούσματα.
• Στις 31/1, 13.157 τεστ, με δείκτη θετικότητας 3,67.
• Στην 1 Φεβρουαρίου, ημέρα Δευτέρα, 11.351 τεστ, με δείκτη θετικότητας 4,78%. Συνολικά 543 νέα κρούσματα.
• Την επόμενη μέρα, Τρίτη 2/2, καταγράφηκε ο αυξημένος αριθμός των 1261 νέων κρουσμάτων. Με δείκτη θετικότητας 3,35% επί 37.591 τεστ. Την ημέρα εκείνη σε ΜΕΘ νοσηλεύονταν 244 συνάνθρωποί μας.
• Στις 3/2 καταγράφηκαν 38.696 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,97%.
• Στις 4/2, 44.396 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,4.
• Στις 5/2, 45.888 τεστ, με δείκτη θετικότητας 2,6.
• Τέλος, το Σάββατο 6/2, με τον πιο υψηλό αριθμό τεστ, 46.057, καταγράφηκαν 1113 νέα κρούσματα, με δείκτη θετικότητας 2,41%.
• Αριθμός ανθρώπων σε ΜΕΘ: 249.

• Δεν μπορούμε να αυτοεξαιρούμαστε από τα υγειονομικά πρωτόκολλα.
• Δεν δικαιολογείται να συμμετέχουμε σε φιλικά τραπεζώματα.
• Δεν είναι δυνατόν να επιβραβεύουμε μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις.
• Δεν γίνεται να βάζουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αστυνομία, δημοτική αστυνομία κλπ, να έχουν άλλες, ήσσονος σημασίας, προτεραιότητες αυτή την περίοδο. Οι έλεγχοι τήρησης των μέτρων πρέπει να είναι η ύψιστη προτεραιότητα μας.
• Δεν γίνεται πολίτες και επιχειρηματίες να διοργανώνουμε πριβέ πάρτυ.

Νίκος Λαδιανός – Δημοσιογράφος της ΕΡΤ
e: nladianos@hotmail.com
f: nikolaos.ladianos

Από την αρχή όλης αυτής της υγειονομικής περιπέτειας των τελευταίων 11 μηνών, προσπαθώ, τόσο προσωπικά όσο και στον δημόσιο λόγο μου, να ακολουθώ μια λογική του Μέτρου, των έγκαιρων προειδοποιήσεων, των τεκμηριωμένων επιστημονικών αναλύσεων και ως προς το ιατρικό σκέλος και ως προς το κοινωνιολογικό – νομικό σκέλος.

Απορρίπτω τις κραυγές, τις αλληλοκατηγορίες και τις έωλες διατυπώσεις. Και της μίας και της άλλης πλευράς.

Και γνωρίζετε για ποιες “πλευρές” μιλώ! Καθώς, όπως σε όλα τα άλλα, έτσι και στο θέμα αυτό έχει ξεσπάσει ένας άτυπος εμφύλιος στην ελληνική κοινωνία…

Διαπιστώνω, λοιπόν, όλο και περισσότερο, ότι παρά τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων, παρά τα απαγορευτικά μέτρα, – που, βεβαίως, έχουν ατονήσει-, παρά την κατάσταση συναγερμού, που έζησαν για τρεις μήνες τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και όλης της Βόρειας Ελλάδας, υπάρχουν πάρα πολλοί ενήλικοι συμπολίτες μας, οι οποίοι κυριολεκτικά “πετάνε ΧΑΡΤΑΕΤΟ” !!!

– Εξακολουθούν στην πρώτη ευκαιρία να μαζεύονται για μικρά και μεγάλα πάρτυ σε σπίτια φίλων.
– Δεν τηρούν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
– Αλληλοπροσκαλούνται και μαζεύονται για κοινές βόλτες, με καφέ στο χέρι, σε πάρκα και πλατείες, μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά. Σε πεντάδες, δεκάδες και δεκαπεντάδες. Ότι, δηλαδή, αποφεύγουμε οι περισσότεροι, βάσει της κοινής λογικής, μετά και το αναγκαστικό λουκέτο στα σχολεία.
– Συγκεντρώνονται σε πυλωτές, αυλές και κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών, όλοι μαζί, γείτονες και γειτονόπουλα, για κους κους και ομαδικό παιχνίδι.
– Και, όπως, δυστυχώς, ήταν αναμενόμενο, με το άνοιγμα της αγοράς δεν υπολόγισαν καμία αναγκαία προφύλαξη. Με την ανοχή αρκετών επιχειρηματιών. Και έσπευσαν να μπουν σε ουρές, σαν να μην υπάρχει αύριο…

Και μετά από λίγες μέρες θα αναρωτιόμαστε, κάποιοι γραφικοί, στις εκπομπές μας τί ακριβώς δεν πάει καλά. Πάλι. Ίσως και χειρότερα. Με τη νέα, “βελτιωμένη” εκδοχή του covid.

Προφανώς, δεν παραβλέπω τις διαχρονικές ευθύνες της οργανωμένης πολιτείας:
Τις παραλείψεις στους διασυνοριακούς ελέγχους από την αρχή του καλοκαιριού.
Τα τραγικά προβλήματα στις δημόσιες συγκοινωνίες, ειδικά της Θεσσαλονίκης.
Τους επιλεκτικούς ελέγχους (ή μη ελέγχους) σε αθλητικές, πολιτικές και άλλες συγκεντρώσεις.

Τις ελλείψεις, που υπάρχουν ακόμη στον τομέα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, προκειμένου να μην στήνονται άνθρωποι, αδίκως, με φυσική παρουσία σε ουρές.
Την πίεση (λογική σε έναν βαθμό) για επανεκκίνηση της οικονομίας.

Επίσης, δεν παραβλέπω την κόπωση των ανθρώπων, σωματική και ψυχική, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια.

Ωστόσο, δεν μπορώ να δικαιολογήσω τέτοιες παιδιάστικες συμπεριφορές.

Νίκος Λαδιανός – Δημοσιογράφος της ΕΡΤ

e: nladianos@hotmail.com
f: nikolaos.ladianos

του Πάρη Τσογκαρλίδη*

Τον Ιούνιο του 2017 δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η έγκριση της αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (Γ.Π.Σ.) της Δημοτικής Ενότητας Πυλαίας του Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη. Μετά από αρκετά χρόνια αναμονής και διαβουλεύσεων ο αναπτυξιακός χάρτης της Πυλαίας, μίας περιοχής με ιδιαίτερα αναπτυγμένες εμπορικές χρήσεις, πέρα από τον κλασσικό και παραδοσιακό οικιστικό της χάρτη, επεκτείνεται προς σύγχρονη αξιοποίηση και κατά την ταπεινή μου άποψη αέναη ανάπτυξη.

Μία πολεοδομική ενότητα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ιδιαίτερα αναπτυξιακή και υπερτοπική προοπτική είναι η Πολεοδομική Ενότητα 15 (ΠΕ15) που απλώνεται στο παραλιακό εκτόπισμα της Δημοτικής ενότητας της Πυλαίας από την Σχολή Δικαστών μέχρι σχεδόν τα Πράσινα Φανάρια. Ο προβλεπόμενος συντελεστής δόμησης στο 0,40 σε μια έκταση περίπου 600 στρεμμάτων διασφαλίζει την ισορροπημένη δόμηση και την προστασία του φυσικού κάλλους που σήμερα είναι κρυμμένο και απροσπέλαστο.

Καθορίζονται κεντρικές λειτουργίες πόλης και φιλοξενίας, περιοχές τουρισμού και αναψυχής, περιοχές ελεύθερων χώρων και αστικού πρασίνου, μα πάνω από όλα δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσουν οι Θεσσαλονικείς την «παραλία» της Πυλαίας που καθημερινά προσπερνούν με το ΙΧ τους κυρίως για να κινηθούν από Καλαμαριά προς Θέρμη, αεροδρόμιο και Δήμο Θερμαϊκού.

Οι υπάρχουσες εμπορικές χρήσεις απέναντι από το ύψος του ΙΚΕΑ, το φιλέτο της παλιάς ΒΙΑΜΥΛ, η περιοχή στο σχολείο Καλαμαρί, η παράνομη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και το σημείο της σχεδιασμένης και θεσμοθετημένης με ΦΕΚ μελλοντικής μαρίνας της Πυλαίας είναι μερικά τοπόσημα της περιοχής.

Στο συνταίριασμα του μέλλοντος πέρα από την πολεοδομική μελέτη επιβάλλεται να προβλεφθεί η συνδετήρια γραμμή του μετρό από  και προς το αεροδρόμιο, τοποθετημένη με τα σημερινά δεδομένα στη νησίδα της Γεωργικής Σχολής, κάθετες οδοί προς το υπόλοιπο κομμάτι της Πυλαίας, και το εμπορικό κέντρο Cosmos και το σημαντικότερο από όλα μια ενότητα ποδηλατοδρόμου και πεζοπορίας με το σύνολο του παραλιακού μετώπου της πόλης μας.
Στον Δήμο Πυλαίας Χορτιάτη προκηρύξαμε τον σχετικό διαγωνισμό της πολεοδομικής μελέτης με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση  μέσω ΕΣΠΑ και προϋπολογισμό 572.374,41€ από τον Μάρτιο του 2020. Πρόσφατα εκδόθηκε η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης που απορρίπτει το αίτημα αναστολής  μελετητικής εταιρίας που προσέφυγε προδιαγωνιστικά κατά της διακήρυξης και που είχε αρχικά και καθολικά απορριφθεί από την Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (Α.Ε.Π.Π).

Στο επόμενο άμεσο διάστημα θα ανατεθεί μέσω της διαγωνιστικής διαδικασίας η εκπόνηση της μελέτης με συμβατικό χρόνο 22 μηνών από την υπογραφή της σύμβασης, και η μελέτη μαζί με την μελέτη του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου που εκπονείται από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας αποδίδουν χαρακτήρα υψηλών προσδοκιών και υπεραξίας στην περιοχή.

Το παραλιακό μέτωπο της Πυλαίας είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του νέου «παζλ» της πόλης μας και αποτελεί μία έκταση που ήδη έχει αποκτήσει επενδυτικό ενδιαφέρον και κτηματομεσιτική υπεραξία. Αυτό που απομένει είναι να περάσει από την παρακμή και την εγκατάλειψη στην αξιοποίηση και την προοπτική.  Είναι πλέον μόνο θέμα χρόνου και πολιτικής βούλησης.

Ο Πάρης Τσογκαρλίδης είναι Πρώην Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών & Πολεοδομίας Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη, Επενδυτικός Σύμβουλος και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός

Ιδού η απορία για τον κάθε σύγχρονό μας. Πολλοί έχουν δώσει πολλές απαντήσεις. Ο καθένας ανάλογα με τις αντιλήψεις του.
Ας δούμε ένα όμορφο κείμενο που αντέγραψα από απάντηση συνάνθρωπου στο φατσοτέφτερο. Το μεταφέρω αυτούσιο:
“Ο λόγος που τα εμβόλια συντηρούνται στους -80 βαθμούς Κελσίου είναι απλούστατος… Το κρύο είναι δημιούργημα των ερπετών… Τα ερπετά αρέσκονται στο κρύο. Συνεπώς για να διατηρηθεί – συντηρηθεί ο ερπετικος γενετικός κώδικας εντός των εμβολίων, χρειάζεται τους -80 βαθμούς…
Τα εμβόλια έχουν ως σκοπό την μετάλλαξη του ανθρώπινου γενετικού κώδικας κώδικα σε ερπετικό….. έχουν ως σκοπό τη μετάλλαξη της ανθρώπινης κοινωνίας σε ζόμπι…..
Αυτές οι αντιανθρώπινες εξ ερπετών κινήσεις για εμβολιασμούς,,, και ειδικά στην Ελλάδα,,, θα προκαλέσουν την οργή των Ολυμπίων δυνάμεων Διός των οποίων η επέμβαση θα είναι αστραπιαία,,, ακαριαία και βίαιη…
Ο ιερός άρχων φωτός Ζεύς μεθ’ ημών εστί!!!
Έρρωσθε!!!
Ήμαρ εστί!!!”
Ας μου επιτραπεί να μην σχολιάσω τίποτε περισσότερο από το ότι συμφωνώ με τον Πλάτωνα: “όποιος δεν έχει γνώση δεν δικαιούται να έχει γνώμη”. Μόνο που στις μέρες μας όλοι πιστεύουν ότι οι γνώσεις τους είναι σίγουρα πολύ περισσότερες από εκείνους που έφαγαν αρκετά χρόνια της ζωής τους για να διδαχθούν το πώς δουλεύουν οι ιοί μέσα στα κύτταρα. Κι ας δυσκολεύονται πολλοί να ξεχωρίσουν τους ιούς από τους υιούς.
Ας επικεντρωθούμε στο ερώτημα λοιπόν που μας απασχολεί. Να το κάνουμε τελικά το εμβόλιο ή να μην το κάνουμε;
Στην ουσία το ερώτημα έχει δύο σκέλη:
1. Θα μας κάνει καλό; Δηλαδή θα μας προφυλάξει από τον ιο; Θα κάνει τη δουλειά που μας υπόσχεται ότι θα κάνει;
2. Θα μας κάνει κακό; Θα έχει παρενέργειες; Και τι είδους παρενέργειες; Θα μας προκαλέσει για παράδειγμα μεταλλάξεις; Εδώ μπαίνουν ερωτήματα για ουρίτσες και κερατάκια και ακόμη πιο τραβηγμένες εκδοχές για τσιπάκια. Ή μήπως θα έχουμε άλλες παρενέργειες ήπιες, όπως για παράδειγμα πυρετό ή και πιο έντονες, όπως το να αρρωστήσουμε από τον ίδιο τον ιό.
Για να τα καταλάβουμε όλα αυτά θα πρέπει να δούμε το πώς δουλεύει το συγκεκριμένο εμβόλιο αλλά και ο ιός όταν εισβάλλει στον οργανισμό μας.
Πρώτα όμως, ας δούμε το βασικο δόγμα της βιολογίας για να ξέρουμε τι μας γίνεται:
DNA- RNA – πρωτεΐνη.
Το DNA είναι το γενετικό υλικό. Περιέχει όλες τις πληροφορίες για την λειτουργία ενός οργανισμού.
Τις πληροφορίες αυτές το DNA τις δίνει ανοίγοντας ένα τμήμα του και έτσι μεταφράζεται, δηλαδή δημιουργεί RNA.
Το RNA το βρίσκουμε σε διάφορες μορφές στα κύτταρα:
• να έχει δομικό ρόλο (πχ ριβοσωμικό RNA που δεν μας ενδιαφέρει εδώ)
• ή λειτουργικό ρόλο, ως mRNA (messenger RNA – αγγελιοφόρος RNA) που μεταφέρει μια από τις πληροφορίες που λέγαμε και μέσω του tRNA (transfer RNA – μεταφορέας RNA) κουβαλάει από ένα αμινοξύ την φορά για να φτιάξει πρωτεΐνες.

Οι καημένοι οι ιοί, δεν έχουνε τα υλικά και τον τρόπο για να φτιάξουν τις δικές τους πρωτεΐνες. Το γονιδίωμα του ιού covid 19 είναι σκέτο RNA. Έτσι μπαίνει μέσα στον οργανισμό μας και βάζει το RNA του στα κύτταρά μας για να φτιάξει τις δικές του πρωτεΐνες, χρησιμοποιώντας τους δικούς μας μηχανισμούς. Και όπως όλοι οι ιοί, πολλαπλασιάζεται μέσα μας φτιάχνοντας αντίγραφα του εαυτού του, εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες που του παρέχει “ευγενικά” ο δικός μας οργανισμός!
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα για να μπορέσει να κινητοποιηθεί και να φτιάξει αντισώματα, θα πρέπει να εντοπίσει κάποια ξένη πρωτεΐνη. Ένα μικρό, έστω, κομμάτι ενός άλλου οργανισμού.

Αν περιμένουμε να βρεθεί αυτή η ξένη πρωτεΐνη μέσα μας ως αποτέλεσμα του ιού, τότε αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε ήδη νοσήσει. Ή τουλαχιστον θα πρέπει να έχουμε πάρει μέσα μας έναν εξασθενημένο ιό που μπορούσε μεν να φανεί ως ξένο σώμα, αλλά δεν μπορούσε να πολλαπλασιαστεί τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα “ξυπνούσε” το ανοσοποιητικό μας σύστημα! Αυτή ήταν εξάλλου η λογική των εμβολίων μέχρι σήμερα.
Το εμβόλιο της εταιρείας Pfizer και άλλων, βασίζεται στο ότι εδώ και κάποια χρόνια μπορούμε να έχουμε τον γενετικό κώδικα όποιου όντος θέλουμε.
Έτσι πήρε από όλο το γενετικό υλικό του ιού, μόνο εκείνο το τμήμα του, το οποίο κωδικοποιεί μια ιική πρωτεΐνη την Spike – S. Συγκεκριμένα είναι αυτή που δομεί τις εξωτερικές ακίδες στην απεικόνιση που μας δίνουν καθημερινά.
ΟΧΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΙΟ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΛΟ ΤΟ RNA TOY!!!
Μόνο το κομμάτι που παράγει την ξένη αυτή πρωτεΐνη!
Την βάζει στα ανθρώπινα κύτταρα και αυτά κάνουν την δουλειά που θα έκαναν αν τους την “έπεφτε” ο πλήρης ιός.
Μόνο που βγάζουν μια και μοναδική πρωτεΐνη και όχι ολόκληρα αντίγραφα του ιού. Και άρα δεν νοσούμε!
Όμως αυτή η πρωτεΐνη αρκεί για να βγάλουμε τα αντισώματά μας! Ιδιοφυές!!! Brilliant που λέμε και στο χωριό μου!

Και ένα αφιέρωμα σε εκείνους πού τα προβλήματα είναι ο τρόπος ζωής τους. Δείτε τα προβλήματα που έχουν σχέση με το εμβόλιο να χαρείτε:
1. Η διαδικασία για την ενεργοποίηση της ανοσίας δεν είναι άμεση. Μπορεί να διαρκέσει έως και 15 μέρες ανάλογα με τον άνθρωπο.
2. Δεν ξέρουμε αν η ανοσία θα κρατήσει για πολύ καιρό. Για παράδειγμα σε ορισμένες περιπτώσεις κρατάει για όλη μας τη ζωή και σε άλλες για κάποιους μήνες. Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν ξέρουμε. Μάλλον το δεύτερο.
3. Ακριβώς για αυτό το λόγο, για να δουλέψει σωστά το εμβόλιο, θα πρέπει να εμβολιαστεί μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Πάνω από 70%. Πράγμα που σημαίνει ότι βασικό πρόβλημα είναι και εκείνοι που πιστεύουν ότι το εμβόλιο είναι πρόβλημα και άρα δεν πρέπει να το κάνουμε!
4. Θα πιάσει και τις μεταλλάξεις του ιού; Αυτό θα φανεί! Κατά πάσα πιθανότητα ΝΑΙ! Γιατί για να μην τις πιάσει, θα πρέπει από όλα τα τμήματα του RNA του ιού, να έχει μεταλλαχθεί κατά σύμπτωση εκείνο το τμήμα που επηρεάζει την συγκεκριμένη πρωτεΐνη. Η σχετική πιθανότητα είναι πολύ μικρή. Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι, το να αλλάξουμε κι εμείς το εμβόλιο πλέον και να το κάνουμε να “μιμείται” την νέα δομή, είναι θέμα μερικών εβδομάδων, αφού ήδη η προεργασία έχει γίνει.
5. Ναι! Υπάρχει ένα ποσοστό ανεπιθύμητων παρενεργειών. Όπως και σε κάθε εμβόλιο ή φάρμακο που θα διαβάσετε το φυλλάδιό του (που ποτέ δεν το κάνατε). Όμως πάρτε θάρρος από αυτούς που ήδη εμβολιάστηκαν και είναι ήδη πολλοί! Δεν αναφέρθηκαν κερατάκια ή ουρίτσες (τουλάχιστον όχι ακόμη!).

Σκεφτείτε λοιπόν ότι οι πιθανότητες να πάθετε κάτι σοβαρό από τον ίδιο τον ιό είναι πολύ πολλαπλάσιες από τις πιθανότητες να πάθετε κάποια αναφυλαξία από το εμβόλιο.

Ευχαριστώ την Dr. Τσιώλη Πέγκυ, καθηγήτρια μοριακής βιολογίας της Ιατρικής σχολής Αθηνών του Λαϊκού νοσοκομείου, για την πολύτιμη συμβολή της στην διαμόρφωση του άρθρου.

Αντώνης Χ. Ρούπας
The Alchemist