Bullying. Ο εκφοβισμός στα ελληνικά. Μια λέξη που «φοριέται» πολύ τα τελευταία χρόνια, ένα «φαινόμενο» όμως που υπήρχε σχεδόν από πάντα.
Πολύ πριν γίνει θέμα συζητήσεων λοιπόν, «φαινόμενο» προς έρευνα και σκοπός διάφορων «εκστρατειών», το bullying ήταν παρών παντού. Στο σχολικό περιβάλλον, στους χώρους εργασίας, στη γειτονιά.
Ξεκινώντας από τα παιδικά μας χρόνια, όλοι λίγο – πολύ, μπορούμε να ανασύρουμε από τη μνήμη μας διάφορα περιστατικά που, είτε συνέβησαν στο σχολείο, είτε στο πάρκο και στη γειτονιά, τα αντιλαμβανόμασταν τότε ως απλά πειράγματα που γινόντουσαν για πλάκα, άσχετα με το πόσο μπορεί να «πονούσαν».
Από το «αθώο» κορόιδεμα στον «γυαλάκια» της τάξης, τις γνωστές ατάκες για τα παχουλά παιδάκια του τύπου “είναι σα μπαλόνι ή σαν κεφτεδάκι”, τις μιμήσεις όλο περηφάνια της ομιλίας του παιδιού με πρόβλημα άρθρωσης, μέχρι το «στρίμωγμα» των νταήδων στο ήσυχο παιδί, γιατί έτσι τους άρεσε.
Μπορεί, μεγαλώνοντας, να ήμασταν και εμείς οι ίδιοι, όταν, ως νέοι στη δουλειά, κάποιος αποφάσισε πως δεν του αρέσουμε και δεν έχουμε θέση εκεί. Ήμασταν μόνο για τους καφέδες και τις φωτοτυπίες. Και απλά το δεχόμασταν. Προσβολές και υποτίμηση που απλά τα δεχόμασταν γιατί τα «καψώνια» στις δουλειές ήταν κάτι φυσιολογικό.
Αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα, μιας κατάστασης που κανένας μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν έπαιρνε και τόσο στα σοβαρά. Εξάλλου, για πολλούς ήταν κάποια μεμονωμένα και «αθώα» περιστατικά, ή απλά κακές συμπεριφορές κάποιων, που δεν αξιολογούνταν ούτε καν ως ανησυχητικές.
Η αλήθεια όμως ήταν μακριά. Μια μέρα ξαφνικά, ένα γερό «χαστούκι» μας ξύπνησε για τα καλά. Ήταν ο θάνατος του νεαρού σπουδαστή στη Γαλακτοκομική Σχολή των Ιωαννίνων που μας έδειξε πού μπορεί να οδηγήσουν οι πλάκες μερικών. Και όμως παλιότερα, η υπόθεση του μικρού Άλεξ στη Βέροια, που «χάθηκε» χωρίς να ξέρει κανείς το γιατί, μας χτυπούσε το καμπανάκι για να μας ειδοποιήσει πως κάτι συμβαίνει. Κανένας όμως δεν το άκουσε.
Έτσι φτάσαμε, με τον πιο τραγικό τρόπο δυστυχώς, στο να μάθουμε όλοι τι σημαίνει bullying και ποια τα αποτελέσματά του. Κάτι έπρεπε να γίνει.
Και μια ακτίνα φωτός άρχισε να φαίνεται. Η κατάσταση αλλάζει. Σήμερα η αντιμετώπιση και η καταπολέμηση του bullying γίνεται σκοπός ζωής. Όχι πως δεν υπάρχουν ακόμη τέτοιες «πληγές», απλά τώρα δε «χωρούν» δικαιολογίες περί πλάκας και «φυσιολογικών καταστάσεων» στη ζωή. Μικροί και μεγάλοι παίρνουν τα σωστά μηνύματα. Το bullying δεν είναι ανίκητο!
Βασιλική Κόρδη
Απόφοιτος ΜΜΕ Παντείου Πανεπιστημίου
«Φαινόμενο» των καιρών μας. Μια νέα μόδα που αρέσει σε πολλούς. Είναι μόνο δύο από τις απαντήσεις στο ερώτημα για την είσοδο ξένων λέξεων στους «κόλπους» της γλώσσας μας.
Πρώτα ήταν οι υπολογιστές, μετά ήρθε το διαδίκτυο (ιντερνέτ) και κάπου 15 χρόνια πριν καλωσορίσαμε, τα πολυαγαπημένα σε όλους, κοινωνικά δίκτυα (social media). Από τότε μέχρι και σήμερα, αυτά τα τελευταία άλλαξαν κατά πολύ.
Στον εγκλεισμό ή lockdown, όπως συνηθίζεται να το λένε οι περισσότεροι, κάποια «φαινόμενα», αν μας επιτρέπεται η χρήση της λέξης, ήρθαν για να μείνουν! Ένα τέτοιο «φαινόμενο» είναι και τα λεγόμενα ριάλιτι (reality), που βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος φαίνεται να «ριζώνουν» στις ζωές μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάτι μας θυμίζει αυτός ο αγώνας για την εκπλήρωση του ονείρου! Γι’ αυτό δεν αγωνιζόμαστε όλοι μας; Τα όνειρα είναι για να εκπληρώνονται λένε οι ειδικοί για την ψυχική υγεία και εμείς, γεμάτοι ελπίδα, ακολουθούμε το δρόμο αυτό, μέχρι να φτάσουμε στην ευτυχία.