Ο κρυόλιθος, γνωστός και ως «λευκός χρυσός της Γροιλανδίας» ή «πάγος που δε λιώνει ποτέ», έχει κερδίσει το ενδιαφέρον της Δανίας, κυρίως μετά την προβολή ενός ντοκιμαντέρ που αναδεικνύει την οικονομική του αξία. Το 55λεπτο ντοκιμαντέρ «Λευκός χρυσός της Γροιλανδίας» υποστηρίζει ότι η εξόρυξη του συγκεκριμένου ορυκτού έχει αποφέρει περίπου 54 δισεκατομμύρια ευρώ στα κρατικά ταμεία της Δανίας, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στην ημιαυτόνομη Γροιλανδία και προβληματισμούς για το αποικιοκρατικό παρελθόν της χώρας.
Η πρόσφατη επίσκεψη του γιου του πρώην προεδρικού υποψηφίου Ντόναλντ Τραμπ και οι προθέσεις της Αμερικής για προσάρτηση της Γροιλανδίας, προσθέτουν άλλη μία διάσταση στο ζήτημα. Οι γεωλόγοι εκτιμούν ότι κάτω από τους πάγους του νησιού κρύβονται πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών, που μπορεί να είναι ανεκτίμητα για τη βιομηχανία.
Ο κρυόλιθος, που εξορύσσεται στη νοτιοδυτική Γροιλανδία από το 1850, ονομάστηκε έτσι λόγω του υψηλού σημείου τήξης του. Οι Ινουίτ, οι ντόπιοι κάτοικοι, τον αποκαλούσαν «πάγο που δεν λιώνει ποτέ». Οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν το ορυκτό και το χρησιμοποίησαν στη βιομηχανία, καθώς ήταν απαραίτητο για την παραγωγή διττανθρακικής σόδας.
Η ανακάλυψη από τον Τσαρλς Χολ, ιδρυτή της Alcoa, ότι ο κρυόλιθος είναι το κλειδί για την ευρεία χρήση του αλουμινίου, αύξησε τη σημασία του ορυκτού. Χρησιμοποιείται ως συνδιαλύτης στην ηλεκτρόλυση αλουμινίου και είναι κρίσιμος για τη βιομηχανία, ειδικά με την ανάπτυξη των αεροπορικών ταξιδιών.
Η ζήτηση για τον κρυόλιθο παρατηρήθηκε νωρίς από τους Αμερικανούς, που προχώρησαν σε στρατηγικές κινήσεις για την προστασία του ορυχείου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940, πριν την επίσημη είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στρατιωτική δύναμη στη Γροιλανδία για να προστατεύσει το ορυχείο από πιθανές γερμανικές επιθέσεις.
Σήμερα, ο κρυόλιθος συνεχίζει να είναι ένα βασικό υλικό για την κατασκευή αεροσκαφών, με πολλές αναλύσεις να υποδεικνύουν ότι η παραγωγή του είχε καθοριστική σημασία για την νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η παραγωγή κορυφώθηκε το 1942.
