Η Κυριακή των Βαΐων στην Κέρκυρα φέρνει στο προσκήνιο ένα αρχαίο έθιμο που χρονολογείται αιώνες πίσω. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, οι Ιουδαίοι υποδέχθηκαν τον Ιησού Χριστό στα Ιεροσόλυμα, κρατώντας κλαδιά από φοίνικες. Αντίστοιχα, στις εκκλησίες της Κέρκυρας, οι ιερείς μοιράζουν στους πιστούς τρυφερά φύλλα φοινικιάς, πλεγμένα σε σχήμα σταυρού.
Τα κερκυραϊκά Βάγια, πλεγμένα με παραδοσιακή τεχνική, στολίζουν τις εκκλησίες και αποτελούν σημαντικό στοιχείο της τοπικής κουλτούρας. Τα σχήματα σταυρού και αστεριών προσδίδουν μια μοναδική αισθητική στα καντήλια, τις εικόνες και τα λάβαρα των εκκλησιών.
Σε κάθε ναό, οι ιερείς και οι γυναίκες της ενορίας ετοιμάζουν τα Βάγια το Σάββατο του Λαζάρου, ενώ πολλοί πιστοί φτιάχνουν και στα σπίτια τους τα δικά τους, τα οποία στολίζουν με κλαδάκια ελιάς και βιολέτες πριν τα πηγαίνουν στην εκκλησία για ευλόγηση. Οι Κερκυραίοι διατηρούν τα Βάγια στα εικονοστάσια τους για ευλογία και προστασία της οικογένειας.
Η γιορτή της Κυριακής των Βαΐων στην Κέρκυρα είναι διπλή, καθώς συνδυάζεται με τη λιτάνευση του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα. Τα Βάγια καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση στην εορταστική ατμόσφαιρα, στηρίζοντας την ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την πανώλη το 1629 και συμμετέχοντας στις λιτανείες με τον Αγιο Σπυρίδωνα.
Σε πολλά χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι συμμετέχουν σε βαγιοχτυπήματα, όπου χτυπούν ο ένας τον άλλο με τα Βάγια για να μεταφέρουν τη δύναμη του χλωρού κλαδιού. Παλαιότερα, ψαλλόνταν και κάλαντα Βαΐων, ενισχύοντας τον εορταστικό χαρακτήρα της ημέρας.
Στο βιβλίο “ΣΥΜΜΙΚΤΑ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ”, του ιερέα Αθανασίου Χ. Τσίτσα, αποκαλύπτονται λεπτομέρειες για την ιστορία των Βαγίων στην Κέρκυρα. Τα Βάγια απασχόλησαν τους Πρωτοπαπάδες της Κέρκυρας από τον 17ο αιώνα, με διαταγές να δίνονται στους εφημέριους για την προετοιμασία τους. Το έθιμο συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με την απαγόρευση της διανομής στα σπίτια το 1947.
Έτσι, τα Κερκυραϊκά Βάγια συνεχίζουν να αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής παράδοσης, προσφέροντας μια χαρακτηριστική νότα στην πασχαλινή εορταστική ατμόσφαιρα της Κέρκυρας.
