Μια δανέζικη μη κυβερνητική οργάνωση προειδοποίησε σήμερα ότι οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, η βία και οι διώξεις θα αναγκάσουν ακόμη 6,7 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους ως το τέλος του 2026.
Οι “καταστροφικές” περικοπές της διεθνούς βοήθειας από μεγάλες χώρες έχουν ως αποτέλεσμα να στερούν από εκατομμύρια ευάλωτους ανθρώπους ζωτικής σημασίας υποστήριξη για την επιβίωσή τους, υπογράμμισε το Δανέζικο Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (DRC).
Ο αριθμός των εκτοπισμένων παγκοσμίως ανέρχεται αυτή τη στιγμή σε 122,6 εκατομμύρια, σύμφωνα με το DRC.
Η οργάνωση αναμένει το 2025 “συγκλονιστική άνοδο” των αναγκαστικών εκτοπισμών, επιπλέον 4,2 εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός πρωτοφανής από το 2021. Το 2026 οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι θα σημειωθούν ακόμη 2,5 εκατομμύρια αναγκαστικοί εκτοπισμοί σε όλο τον κόσμο.
Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο Σουδάν και τη Μιανμάρ θα προκαλέσουν σχεδόν τους μισούς νέους εκτοπισμούς που αναμένονται τα δύο επόμενα χρόνια, επεσήμανε το DRC, το οποίο βάσισε τις προβλέψεις του σε ένα μοντέλο της τεχνητής νοημοσύνης που λαμβάνει υπόψη του 100 παράγοντες.
Από τους 6,7 εκατ. ανθρώπους που αναμένεται να εκτοπιστούν ως το τέλος του 2026, περίπου το 70% θα είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει περικόψει δισεκατομμύρια δολάρια διεθνούς βοήθειας και έχει αναστείλει προγράμματα αρωγής σε όλο τον κόσμο στο πλαίσιο των περικοπών στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ.
Το DRC είναι μια από τις ΜΚΟ που έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τις περικοπές αυτές και έχει αναγκαστεί να διακόψει περισσότερα από 20 συμβόλαια.
Εξάλλου, στη Μιανμάρ ο εμφύλιος έχει ενταθεί σε διάφορα μέτωπα, προκαλώντας τον εκτοπισμό 3,5 εκατ. ανθρώπων μέχρι στιγμής, ενώ άλλο 1,4 εκατ. αναμένεται να έχει την ίδια τύχη ως το τέλος του 2026. Σχεδόν 20 εκατ. άνθρωποι, το ένα τρίτο του πληθυσμού της Μιανμάρ, έχει πλέον ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια.
Το Αφγανιστάν, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Συρία, η Υεμένη και η Βενεζουέλα αναμένεται επίσης να δουν αύξηση των εκτοπισμών εξαιτίας ένοπλων συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής, των επιπτώσεων του πολέμου και της κοινωνικοοικονομικής αστάθειας.
Εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν πείνα και εκτοπισμό, ενώ τα πλούσια κράτη μειώνουν τη βοήθεια. Πρόκειται για προδοσία των πλέον ευάλωτων, καταγγέλλει η Σλέντε.
