Στην επόμενη Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ θα ορκιστεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για δεύτερη φορά, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του ορκωμοσία. Ωστόσο, η νέα του προεδρική θητεία δεν σηματοδοτεί απλώς μια αλλαγή, αλλά συνδέεται με σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τον πλανήτη.
Ο Έζρα Κλάιν, γνωστός αρθρογράφος των New York Times, επισημαίνει την ωρίμανση των τεχνολογιών της τεχνητής νοημοσύνης, την κλιματική αλλαγή και την κατάρρευση του ρυθμού γεννήσεων στη Δύση ως κρίσιμα φαινόμενα που θα προσδιορίσουν τη νέα εποχή. Ο Κλάιν χρησιμοποιεί τον όρο «εποχή των τεράτων» για να περιγράψει αυτή τη σκοτεινή περίοδο που διανύουμε.
Αν και τα ζητήματα φαίνονται αποκομμένα το ένα από το άλλο, ο Κλάιν τονίζει ότι η συνολική εικόνα είναι ανησυχητική: ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε τα τελευταία 50 χρόνια και οι θεσμοί που τον στηρίζουν, αρχίζουν να καταρρέουν, ενώ παράλληλα αναδύονται νέες τεχνολογίες και κοινωνικά κινήματα.
Ο πρόεδρος Τραμπ αναλαμβάνει τα καθήκοντά του σχεδόν χωρίς πολιτική αντίσταση, καθώς το Ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι αδύναμο και οι Δημοκρατικοί αποδυναμωμένοι. Ο Κλάιν σημειώνει ότι το 2016 ο Τραμπ δεν θα είχε τολμήσει να προτείνει αμφιλεγόμενα πρόσωπα για υπουργικές θέσεις, όπως ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. για την υγεία ή ο Πιτ Χέγκσεθ για το υπουργείο Άμυνας.
Ο Κλάιν επισημαίνει ότι ο Τραμπ ξεκινά τη δεύτερη θητεία του με την υποστήριξη ολιγαρχών, όπως ο Έλον Μασκ και ο Τζέφ Μπέζος, οι οποίοι χρηματοδοτούν όχι μόνο την προεκλογική του εκστρατεία αλλά και την ορκωμοσία του. Επιπλέον, αναφέρει την επιρροή του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ο οποίος πρόσφατα κατάργησε προγράμματα που προάγουν τη διαφορετικότητα και την ενσωμάτωση στην εταιρεία του.
Ο Κλάιν αναφέρεται με ειρωνεία στη ρήση της Washington Post ότι «η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι», επισημαίνοντας ότι η δημοκρατία υποβαθμίζεται από τις συναλλαγές μεταξύ εκείνων που κατέχουν και επιθυμούν την εξουσία. Στην Ουγγαρία του Όρμπαν παρατηρούμε παρόμοια φαινόμενα που κατατρώγουν τη δημοκρατία.
Τι μέλλει γενέσθαι στη δεύτερη τετραετία του Τραμπ; Οι πιθανότητες κυμαίνονται από ανικανότητα μέχρι την εγκαθίδρυση ενός απολυταρχικού καθεστώτος, με λιγότερη αντίσταση από ό,τι στην προηγούμενη θητεία του.