Στην ελληνική κοινωνία πάντα υπάρχει μια αφορμή για να ξεκινήσουν ψαγμένες συζητήσεις ή ακόμα και οξύτατοι διάλογοι. Η ταινία «Υπάρχω», η οποία σημειώνει μεγάλη επιτυχία στους κινηματογράφους, έχει γίνει το επίκεντρο μιας ευρύτερης συζήτησης και έχει προκαλέσει φλογερές αντιπαραθέσεις.
Αυτό είναι πρωτοφανές για το ελληνικό σινεμά, αν και δεν είναι και τόσο αναπάντεχο, δεδομένου ότι η ταινία εξερευνά τη ζωή του λαϊκού βάρδου Στέλιου Καζαντζίδη.
Ακόμα και μετά από πάνω από μισό αιώνα από την ακμή και σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα από τον θάνατό του, ο θρύλος του συνεχίζει να προκαλεί έντονο ενδιαφέρον. Η φιλμική αναπαράσταση της ζωής του έχει προκαλέσει πληθώρα απόψεων και αντιπαραθέσεων.
Διαφορετικές γνώμες έχουν εκφραστεί, δημιουργώντας ένα χάος από ατεκμηρίωτες απόψεις και ερμηνείες γύρω από την ταινία και τον ήρωά της. Αυτή η ανακατωσούρα προκάλεσε εντάσεις και συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί η διχαστική παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας.
Για κάποιους, η ταινία είναι μια πιστή και ευαίσθητη αποτύπωση των βιογραφικών περιστατικών του Καζαντζίδη, ενώ άλλοι την θεωρούν μια νοσταλγική αναδρομή στο παρελθόν. Αυτή η διαμάχη έχει φέρει στο προσκήνιο τις διαφορετικές οπτικές που υπάρχουν γύρω από τον πολιτισμό μας.
Η ένταση συνεχώς κλιμακώνεται, με σχολιασμούς και ακραίες θέσεις να κυριαρχούν στα social media, καθιστώντας την ταινία «Υπάρχω» όχι μόνο ένα κινηματογραφικό έργο, αλλά και ένα σημείο αναφοράς για τις πολιτισμικές διενέξεις της εποχής μας.