Ορισμοί: (προσπαθήστε να μην τους διαβάσετε μονορούφι, αλλά αργά αργά):
- Ως ψηφοφόρος ορίζεται εκείνος ο άνθρωπος ο οποίος έχει το δικαίωμα να ψηφίσει. Ψηφίζοντας, θα αναδείξει κυβέρνηση. Δυστυχώς για αυτόν, το ίδιο ακριβώς δικαίωμα έχουν και άλλοι, οπότε τελικά η κυβέρνηση θα βγει με κάποιο σύστημα πού έχει αποφασιστεί νωρίτερα, ως αποτέλεσμα των ψήφων όλων μαζί.
- Ως κυβέρνηση ορίζεται η ομάδα εκείνη των ανθρώπων η οποία για κάποιο χρονικό διάστημα θα αποφασίζει για το πως θα είναι η ζωή των ψηφοφόρων. Όπως είναι φυσικό οι αποφάσεις αυτών των ανθρώπων δεν είναι δυνατόν να βολεύουν όλους.
Την λέξη “βολεύουν”, θα μπορούσαμε εύκολα να την αντικαταστήσουμε με τη λέξη “συμφέρουν”. Η ανάλυση της λέξης συμφέρουν σε συν και φέρω, δείχνει και την σημασία της: φέρει πρόσθετα σε κάποιον. Οπότε ας ξαναδοκιμάσουμε:
- Ως κυβέρνηση ορίζεται η ομάδα εκείνη των ανθρώπων η οποία για κάποιο χρονικό διάστημα θα αποφασίζει για το συμφέρον κάποιων. Θα επανέλθουμε.
- Ως αναποφάσιστους ορίζουμε εκείνους τους ψηφοφόρους που ακόμα το σκέφτονται.
Εδώ ας κάνουμε μια μικρή στάση για να δούμε την λέξη “σκέφτονται”.
Κάποιοι ψηφοφόροι δεν το σκέφτονται ΠΛΕΟΝ, επειδή ήδη το σκέφτηκαν και αποφάσισαν. Αυτοί, αν και είναι σε καλό δρόμο ως σκεπτόμενα όντα, ίσως, ακριβώς επειδή είναι σκεπτόμενα όντα, θα μπορούσαν να ασχοληθούν με αυτό το κείμενο αφού μπορεί να κλίνουν προς την τάση της συλλογής και μ’ αυτόν τον τρόπο, έμμεσης ανταλλαγής απόψεων.
Υπάρχουν όμως και ψηφοφόροι οι οποίοι δεν το σκέφτονται ΠΟΤΕ! Ψηφίζουν με “οπαδικό” κριτήριο. Λένε ένα: “Εγώ είμαι τέτοιος”! ή ακόμη χειρότερα: “Εμένα η οικογένειά μου ήταν ανέκαθεν τέτοια”!! και γι αυτούς το θέμα κλείνει εκεί!!!
Αυτοί αυτό το κείμενο το χρειάζονται, αλλά δεν το ξέρουν ή ακόμη χειρότερα, δεν το καταλαβαίνουν ότι το χρειάζονται. Όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω για την περίπτωση τους παρά μόνο να ελπίζω. - Τελευταίος ορισμός-διευκρίνιση, η χρήση της λέξης “διευκόλυνση”. Δεν είναι πρόθεσή μου εδώ να δώσω προσανατολισμό ή προγραμματικές δηλώσεις κομμάτων. Ελπίζω όμως να διευκολυνθούν αυτοί που θα ασχοληθούν με το κείμενο στο να γίνει πιο ξεκάθαρο το τι συμβαίνει με τις εκλογές. Ίσως μέσα από αυτό να φανεί κάποια κατεύθυνση, όμως σίγουρα δεν είναι πρόθεση μου.
Περισσότερο στόχος μου είναι να βοηθήσω, από μεν τον ακροδεξιό να ψηφίσει ακροδεξιά ξέροντας γιατί το κάνει έως και τον ακροαριστερό να κάνει το ίδιο, όσο κι αν λένε μερικοί ότι κύκλος είναι οι ιδεολογίες και τα άκρα συναντώνται.
Ας αρχίσουμε λοιπόν:
Ποιες είναι οι γενικές κατευθύνσεις και τι πρεσβεύει η κάθε μία από αυτές;
Στις εκλογές είναι η μόνη μας ευκαιρία να διαλέξουμε κάποιον που να μας εκπροσωπήσει έτσι όπως μας συμφέρει εμάς προσωπικά. Δηλαδή βασική σκέψη είναι το να ψηφίσουμε με βάση το συμφέρον μας όπως το βλέπει καθένας μας, και αυτό θα δούμε παρακάτω:
- Ναζισμός, φασισμός και παρόμοιες λογικές.
Βασικές αρχές αυτών των κατευθύνσεων είναι οι έννοιες της ανωτερότητας και της διαφορετικότητας. Κυριαρχούν συνθήματα όπως το: “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.” Αν τέτοια συνθήματα σας εκφράζουν, τότε πρέπει να ψάξετε κάποιο κόμμα αυτού του χώρου. Δυστυχώς για σας η Χρυσή Αυγή δεν συμμετέχει σε αυτές τις εκλογές, Αλλά όλο και κάποιο άλλο κόμμα θα ταιριάζει σε τέτοιες απόψεις.
Βέβαια σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν κάποιες αντιφάσεις: Για παράδειγμα η θρησκεία που κυκλοφορεί στη χώρα μας ως επίσημη, είναι ο χριστιανισμός ο οποίος έχει ως βασικό δόγμα το “αγαπάτε αλλήλους” και όχι το “δέρνετε” ή “σκοτώνετε αλλήλους”. Αλλά όπως είπαμε βασική αρχή είναι η έννοια της ανωτερότητας και της διαφορετικότητας, οπότε, ναι μεν θρησκεία, αλλά… .
Επίσης ένας συλλογισμός ο οποίος επικρατεί είναι ο εξής: “ΕΜΕΙΣ είμαστε η ανώτερη φυλή και ως εκ τούτου δικαιούμαστε να λέμε ότι τα ξέρουμε όλα και εμείς πρέπει να κυριαρχούμε σε όλους τους άλλους τους διαφορετικούς από εμάς”. Αυτή η ιστορία με την ανωτερότητα κάποιας φυλής ξεκίνησε από τα τέλη του 19ου αιώνα και βασίστηκε στις εργασίες του Sir Francis Galton ο οποίος ήταν εξάδελφος του γνωστού μας Δαρβίνου. Με βάση αυτές τις εργασίες δημιουργήθηκε η “επιστήμη” της ευγονικής η οποία γοήτευσε πολύ κόσμο στην εποχή της. Η αλήθεια είναι ότι εύκολα απογοητευόμαστε από κάτι που μας κολακεύει, οπότε η λευκή “φυλή” εύκολα δέχτηκε την ανωτερότητά της απέναντι στις υπόλοιπες. Η θεωρία αυτή έδωσε πολλά εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα στις επόμενες δεκαετίες μέχρι να αποδειχθεί λανθασμένη. Φυσικά, όπως και με την θεωρία της επίπεδης γης, υπάρχουν ακόμη και σήμερα άνθρωποι που την θεωρούν σωστή.
Εδώ, η έννοια του “συμφέροντος” μπερδεύεται κάπως με την έννοια του “ποιος έχει δίκιο”. Στον ναζί, δίκιο έχει μόνον αυτός. Όλοι οι άλλοι έχουν άδικο και εφόσον μπορεί θα επιβάλει το δίκιο του. Αν δεν μπορεί θα υποκύψει στο δίκαιο του αλλουνού, του ισχυρότερου. Λίγο θα τον μισήσει βέβαια, αλλά θα το ανεχτεί και στο τέλος μπορεί και να συμφωνήσει κιόλας με το άλλο δίκιο αφού είναι ισχυρότερος!
Εδώ δεν έχει νόημα η λέξη εκμετάλλευση αλλά η λέξη κυριαρχία. Όλα έγιναν για να μας εξυπηρετούν. Όλα έγιναν για να ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Τις κότες τις έκανε ο καλός Θεούλης για να έχουμε κρέας. Μέχρι εκεί και τελεία και παύλα.
Έτσι, αν θεωρείτε τον εαυτό σας ότι αυτά που λέτε είναι σίγουρα σωστά και αξίζουν τον κόπο να αγωνιστείτε μέχρι θανάτου (εννοείται των άλλων, εκτός αν κάτι δεν πάει καλά, γιατί, πόλεμος είναι αυτός…) για αυτά, τότε εδώ είναι ο χώρος σας. - Νεοφιλελευθερισμός.
Είναι το σύστημα που δημιουργήθηκε με βάση τις διδασκαλίες της σχολής του Σικάγο υπό τις οδηγίες του Φρίντμαν. Η βασική του αρχή είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν πλούσιοι για να μπορούν να κάνουν επενδύσεις, ώστε να μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για να δουλεύουν οι φτωχοί, ώστε να βγάζουν χρήματα για να επιβιώνουν αυτοί και να συσσωρεύουν κεφάλαια για τους πλούσιους, ώστε να μπορούν οι πλούσιοι να ξανακάνουν επενδύσεις για να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και ούτω καθεξής.
Η λογική που χρησιμοποιούν οι πλούσιοι είναι ότι όλα (και όλοι) είναι αντικείμενα προς εκμετάλλευση.
Στην ουσία πρόκειται για μία ιδεολογία αντίστοιχη με την προηγούμενη, με την διαφορά ότι η διάκριση δεν γίνεται με βάση το χρώμα του δέρματος, αλλά κοιτώντας τον λογαριασμό καταθέσεων. Εννοείται ότι επειδή το χρώμα του δέρματος είναι ίδιο, υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μπορεί κάποτε κάποιος να περάσει το χαντάκι που χωρίζει τους μεν από τους δε. Αυτό το τρικάκι καθώς και ορισμένα ψιχουλάκια, μικροδωράκια που μοιράζονται, συνδυασμένα με εκβιασμούς, οδηγούν αρκετούς από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν αυτήν την κατεύθυνση.
Σ’ αυτούς η κατάσταση ως προς το κριτήριο της εκμετάλλευσης είναι ελαφρώς λογικότερη:
Το περιβάλλον το έκανε ο καλός Θεούλης για να το εκμεταλλευόμαστε. ΟΛΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Περιβάλλον αποτελεί οτιδήποτε είναι γύρω μας: Οι εργάτες, οι άρρωστοι, το νερό, ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!
Και τα κέρδη από την εκμετάλλευση Θα πηγαίνουν στους πλούσιους.
Το κριτήριο λοιπόν είναι απλό: κοιτάξτε τον λογαριασμό σας και αποφασίστε! - Απλοί δεξιοί.
Είναι εκείνοι που δέχονται ότι η κατάσταση είναι καλή και οι αλλαγές επικίνδυνες. Έχετε βολευτεί και είστε μάλλον καλά. Δηλαδη είστε εκείνοι που δυσκολεύονται στην ιδέα ότι κάτι θα μπορούσε να τους βγάλει από την ρουτίνα και να τους κάνει να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα. Με άλλα λόγια οι συντηρητικοί.
Αν βλέπετε ότι τα πράγματα πάνε στραβά αλλά φοβόσαστε την διαδικασία με την οποία μπορούν να ισιώσουν τότε εδώ είστε. Εδώ μία μικρή παρένθεση:
Προσέξτε αν επιλέξετε τη Νέα Δημοκρατία. Βεβαιωθείτε πρώτα ότι την επιλέγετε για τους σωστούς λόγους: είτε επειδή την επιλέγετε μιας και είναι νεοφιλελεύθερη και συμφωνείτε με τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, είτε επειδή είναι απλώς δεξιό κόμμα. Αυτήν την περίοδο δεν είναι αμιγώς δεξιό κόμμα, αφού ανακατεύει και ακροδεξιά στοιχεία. Οπότε αυτό θα πρέπει να το αποδεχτείτε πρώτα. Κι εδώ το περιβάλλον μας το έδωσε ο καλός Θεούλης για μας. Και η λογική είναι παραπλήσια με την παραπάνω. Ίσως βέβαια να δεχόμαστε ότι περισσότεροι δικαιούνται μια θέση στον ήλιο και όχι μόνο οι πλούσιοι, αλλά αυτό είναι αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης, σχετικά με τις ευκαιρίες που υπάρχουν. Βέβαια, υπάρχει και το Τζόκερ για μια μικρή αρχή… - Οι αριστεροί.
Αν σας ενδιαφέρει να ενισχύσετε εκείνους που λένε ότι θα εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των φτωχών, θα πρέπει να στραφείτε σε κάποια τέτοια κατεύθυνση. Όχι ότι θα τους επιτρέψουν και πολλά πράγματα οι παγκοσμίως κρατούντες τα οικονομικά ηνία, αλλά πάντως, υπάρχει ένα σλόγκαν που κυκλοφορεί εδώ και κάποια χρόνια, λατινοαμερικάνικης προέλευσης, που λέει: “Καλύτερα η αριστερά που θα κάνει ότι μπορεί, παρά η δεξιά που θα κάνει ότι θέλει!”. Αν σας αγγίζει αυτή η πρόταση, διαλέξτε το πόσο αριστερά αντέχει η καταγωγή σας να σας επιτρέψει να πάτε. Όσο για την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, η λογική παραμένει η ίδια περίπου με μια μικρή διαφορά: “Το περιβάλλον υπάρχει για να τα εκμεταλλευόμαστε ανεξάρτητα από το αν το έκανε κάποιος καλός Θεούλης ή όχι. Τα κέρδη από την εκμετάλλευση όμως πρέπει να πηγαίνουν στο λαό.” - Οι οικολόγοι.
Ξεκάρφωτοι! Ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί. Η ιδεολογία εδώ αρχίζει από την λέξη “περιβάλλον”. Το περιβάλλον δεν υπάρχει για να το εκμεταλλευόμαστε. Χώρια που η λέξη περιβάλλον είναι ανθρωποκεντρική. Βάζει τον άνθρωπο στο κέντρο και όλα τα υπόλοιπα να τον περιβάλλουν, να τον ζεσταίνουν, να τον φροντίζουν και να υπάρχουν για να περνάει αυτός καλά. Οι οικολόγοι δεν δέχονται ότι υπάρχουμε ανεξάρτητα από τη φύση. Είμαστε κομμάτι της φύσης και καταστρεφόμαστε όταν καταστρέφεται αυτή ή αναπτυσσόμαστε όταν αναπτύσσεται αυτή. Η αγελάδα δεν μας δίνει το γάλα της. Δεν ειν’ το γάλα της γάλα μας. Της το παίρνουμε με το ζόρι Αυτή δεν συμφωνεί καθόλου στο να το πάρουμε. Χώρια που δεν τη ρωτήσαμε καθόλου ποτέ. Πόσο μάλλον όταν τις παίρνουμε το κρέας της ή τα παιδιά της.
Δεν είναι όλοι οι οικολόγοι vegeterian. Όμως καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι η αγελάδα δεν χαίρεται καθόλου όταν αποφασίσουμε να της πάρουμε το κρέας της.
Σίγουρα η πολιτική τους δεν έχει καμία σχέση με τη συσσώρευση πλούτου από την υπερεκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Και φυσικά πόσο μάλλον από την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι μερικές από τις απόψεις μας μπορεί να φαίνονται αριστερίζουσες, όμως υπάρχει μία σοβαρότατη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς και τους αριστερούς. Οι πράσινοι δεν μπορούν να αγνοήσουν ότι είμαστε κομμάτι της φύσης και ότι η εκμετάλλευση της φύσης θα καταλήξει σε συσσώρευση προβλημάτων και στο ίδιο το ανθρώπινο είδος.
Επίλογος:
Το θέμα είναι λοιπόν πάντα, το τι αναγνωρίζει κανένας ως συμφέρον του. Και προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει να ψηφίζει κανείς με βάση αυτό που πιστεύει για προσωπικό του συμφέρον. Σαν πρώτη φάση λογικό είναι να βλέπει ως συμφέρον του κάνεις την επιβίωση του.
Την προσωπική επιβίωση και την επιβίωση της οικογένειας του.
Κατόπιν την βελτίωση των συνθηκών της ζωής του.
Και για να αποφασίσει κανείς ποιο είναι το προσωπικό του συμφέρον καλό είναι πρώτα να καθίσει να σκεφτεί λιγάκι.
Αν με ρωτούσατε εμένα θα έλεγα ότι με συμφέρει να είναι καλά ο πλανήτης μου, γιατί αν αυτός νοσήσει, αφ’ ενός δεν θα μπορεί να μας εξασφαλίσει τα απαραίτητα για την επιβίωση, αφ ετέρου, οι κλιματικές αλλοιώσεις που έρχονται, θα φέρουν κλιματικούς μετανάστες που όσο είναι μερικές χιλιάδες τους πετάμε στην θάλασσα και πνίγονται και ησυχάζουμε με βάση την ακροδεξιά εθνικιστική λογική την οποία φυσικά δεν ασπάζομαι, αλλά αν αρχίσουν οι εκτεταμένες ερημοποιήσεις, δεν θα έχουμε απλές μεταναστεύσεις αλλά πολέμους επιβίωσης. Ίσως λοιπόν να είναι φανερή η πρόθεσή μου να ψηφίσω το κόμμα πράσινο – μωβ.
Δυστυχώς βέβαια, το αποκλείσανε…
Ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Ελπίζω να βοήθησε.
Αντώνης Χ. Ρούπας
The Alchemist
