Η μελέτη των κοινωνικών ζητημάτων υπό το φεμινιστικό πρίσμα και η δημιουργία φεμινιστικών θεωρήσεων που καθιστούν τη γυναίκα καταπιεσμένη και “κυνηγημένη”, έχουν προκαλέσει τόσο την αναδιάρθρωση της κοινωνίας και της δομής της οικογένειας, όσο και των ανθρωπίνων σχέσεων.
Ωστόσο, η άμεση επίθεση του φεμινισμού σε οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με την ατζέντα του και ο στιγματισμός όσων διαφωνούν ή αμφιβάλλουν, έχουν οδηγήσει σε νέα κοινωνικά φαινόμενα τα οποία έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και τις γυναίκες ξεχωριστά.
Παρακάτω, θα εξετάσουμε εκείνες τις πτυχές του φεμινισμού που πλήττουν τις γυναίκες.
Κοινωνικός αποκλεισμός
Ένα από τα μεγαλύτερα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να εδραιωθούν οι φεμινιστικές θεωρίες είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν συμφώνησε ρητά και τυφλά με τις -πολύ συχνά παράλογες- φεμινιστικές θεωρήσεις ή έστω αμφέβαλλε για την εγκυρότητά τους, χαρακτηρίστηκε αυτόματα ως “μισογύνης”. Ο παραπάνω χαρακτηρισμός οδήγησε στο διασυρμό, στη δυσφήμιση και τελικά στον κοινωνικό αποκλεισμό του… “εγκληματία”.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός, όμως, δεν αφορά μόνο το ανδρικό φύλο. Γυναίκες, οι οποίες αναγνώρισαν στοιχεία του φεμινιστικού αφηγήματος με τα οποία δεν ταυτίζονται ή δεν συμφωνούν, πολύ συχνά αντιμετωπίζουν ντροπιασμό από τις φεμινίστριες, οι οποίες σπεύδουν να τις στιγματίσουν, να τις συκοφαντίσουν και να τις διασύρουν στην υπόλοιπη κοινότητα ή σε κοινούς γνωστούς, προκειμένου να τις απομονώσουν.
Στα πλαίσια της αμφιβολίας ή της διαφωνίας για τις φεμινιστικές θεωρήσεις, κατηγορούν τη γυναίκα για εσωτερικευμένο μισογυνισμό και για “προδοσία” του γυναικείου φύλου.
Το μήνυμα είναι απλό και ξεκάθαρο: “Είτε είσαι μαζί μας, είτε είσαι εναντίον μας”.
Σημείωση: Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για το διασυρμό, τη συκοφαντική δυσφήμιση, την παρενόχληση, την εξύβριση, τις απειλές και τη δημοσίευση προσωπικών στοιχείων σε ένα ή περισσότερα άτομα, υπάγεται στο νόμο για τον διαδικτυακό εκφοβισμό (cyberbullying) και διώκεται ποινικά.
Τρομοκρατία
Κατά την προσπάθεια επιβεβαίωσης του φεμινιστικού αφηγήματος ένα ολόκληρο σύστημα ενημέρωσης και προβολής -το οποίο έχει παραδοθεί πλήρως στη φεμινιστική ατζέντα- πυρπολεί ασταμάτητα το κοινό αποκλειστικά και μόνο με το γυναικείο μαρτύριο, με εγκλήματα κατά του γυναικείου φύλου και με… γυναικεία βιώματα!
Με μεθοδικό τρόπο, ο φεμινισμός εξαιρεί το ανδρικό μαρτύριο καθώς δεν εξυπηρετεί το αφήγημά του. Ακόμη και αν ο επίσημος οργανισμός Eurostat καταγράφει τριπλάσιες δολοφονίες από βίαιη επίθεση στους άνδρες από ότι στις γυναίκες. Ακόμη κι αν με τα ίδια στατιστικά, η Ελλάδα αναδεικνύεται ως η τέταρτη ασφαλέστερη χώρα της Ευρώπης για τις γυναίκες.
Για το φεμινισμό δεν έχει απολύτως καμία σημασία.
Η διαρκής και σχεδόν καθημερινή επίθεση του φεμινισμού προς τις γυναίκες έχει εδραιώσει ένα κλίμα τρομοκρατίας.
“Στο δρόμο για το σπίτι θέλουμε να είμαστε ελεύθερες, όχι γενναίες”
“Κυκλοφορούμε με τα κλειδιά στο χέρι”
“Φοβόμαστε να βγούμε από το σπίτι”
Και άλλοι παρόμοιοι παραλογισμοί, παρά το γεγονός ότι οι άνδρες είναι εκείνοι που δολοφονούνται σε τριπλάσιο βαθμό.
Οι επιθέσεις αυτές, οι οποίες στοχεύουν να εδραιώσουν έναν από τους κύριους φεμινιστικούς νεολογισμούς -εκείνο του “ασφαλή χώρου”- έχουν δημιουργήσει ανεπανόρθωτα ψυχολογικά προβλήματα στο γυναικείο κοινό του. Το οποίο, έχοντας δεχθεί όλη αυτή την επίμονη προπαγάνδα, πλέον πραγματικά φοβάται να κυκλοφορήσει στους δρόμους. Πλέον, πραγματικά θεωρεί ότι κινδυνεύει συνεχώς.
Σημείωση: Ο άνθρωπος ο οποίος θεωρεί ότι βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο ή ότι τον κυνηγάνε ή ότι μονίμως απειλείται, πάσχει από μανία καταδίωξης. Θεωρείται κλινική περίπτωση η οποία χρήζει ψυχοθεραπείας.
Επίθεση στη σεξουαλικότητα της γυναίκας – Στέρηση φύλου
Κύρια φεμινιστική θεώρηση αποτελεί η κοινωνική κατασκευή του φύλου. Στα πλαίσια της θεώρησης αυτής, η γυναίκα είναι κατασκευασμένη από την κοινωνία και την “πατριαρχία” ώστε η συμπεριφορά, η εμφάνιση και ο ερωτισμός της να ανταποκρίνονται αποκλειστικά και μόνο στις επιθυμίες του άνδρα. Και φυσικά, πρέπει να επαναστατήσει για την “απελευθέρωση” και την “ενδυνάμωσή” της.
Ο φεμινισμός επιτίθεται ενεργά σε όσες γυναίκες δεν συμβαδίζουν με το ιδεολόγημα αυτό. Γυναίκες οι οποίες απολαμβάνουν τον ερωτισμό τους, την ανδρική δυναμικότητα, κτητικότητα και αρρενωπότητα δίχως να συμφωνούν απόλυτα με τις φεμινιστικές θεωρήσεις, θα καταδικαστούν άμεσα και θα χαρακτηριστούν ως “pick me girls”.
Σύμφωνα με αυτό το φεμινιστικό νεολογισμό, η γυναίκα στιγματίζεται για τις απόψεις και τις προτιμήσεις της, όχι βασισμένα στη λογική, στην αντίληψη και στις επιθυμίες της, αλλά στην “προδοσία” του γυναικείου φύλου. Η βάση του “pick me girl” είναι η έλλειψη της γυναικείας σεξουαλικότητας και αυτοπεποίθησης. Δηλαδή, η γυναίκα εκείνη, την οποία υποθετικά δεν προσεγγίζουν άνδρες επειδή δεν τη θεωρούν ερωτική, προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή και την εύνοια των ανδρών στρεφόμενη ενάντια στον φεμινισμό.
Το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ισχύει. Ο παραπάνω νεολογισμός είναι κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να τρομοκρατεί, να απομονώνει και κυρίως να φιμώνει οποιαδήποτε αντίθετη άποψη ή αμφιβολία προέρχεται από γυναίκα. Ωστόσο, χρησιμοποιείται προκειμένου να επιτεθούν στη σεξουαλικότητα της γυναίκας, να την ντροπιάσουν και να της στερήσουν το φύλο της, δημιουργώντας της το αίσθημα του κοινωνικού αποκλεισμού.
“Τι γυναίκα είσαι εσύ που λέει τέτοια πράγματα;”
“Αν δεν υποστηρίζεις τον φεμινισμό, δεν είσαι γυναίκα”
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επίθεσης αυτής αποτελούν οι γυναίκες που δηλώνουν και αιτιολογούν “γιατί δεν είμαι φεμινίστρια“. Οι επιθέσεις που δέχονται από τη φεμινιστική κοινότητα είναι κυριολεκτικά αμέτρητες.
Στέρηση οικογένειας
Με τη γέννηση του φεμινισμού, μία από τις πρώτες θεωρήσεις αποτέλεσε η “καταστροφή” της γυναίκας από τον γάμο. Η μητέρα και δημιουργός του φεμινισμού, Elizabeth Cady Stanton, εξέδωσε 2 τόμους με το όνομα “The Woman’s Bible” το 1895 και το 1898, αντίστοιχα. Στα βιβλία αυτά περιγράφονται αναλυτικά όλοι οι λόγοι για τους οποίους ο γάμος “καταστρέφει” τη γυναίκα. Οι ακαδημαϊκοί της εποχής (Bible Scholars) δεν δέχθηκαν τις αναλύσεις των βιβλίων αυτών ως κοινωνικά τεκμηριωμένες. Παρ’ όλα αυτά, οι παράλογες και ατεκμηρίωτες θεωρίες της Stanton όχι μόνο δόμησαν όλο το φεμινιστικό ιδεολόγημα, αλλά χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα ως έγκυρη βιβλιογραφία για κοινωνικές μελέτες και έρευνες.
Τόνοι βιβλιογραφίας, με τη φεμινιστική θεώρηση ότι ο γάμος καταστρέφει τη γυναίκα, έχουν εκδοθεί. Μία σημαντική, σύγχρονη συγγραφέας, η Julie Bindel, ενημερώνει εκατομμύρια αναγνώστες, μέσω των βιβλίων της αλλά και μέσω του The Guardian, πως αν είσαι φεμινίστρια, δεν πρέπει να παντρεύεσαι.
Σύμφωνα με τη φεμινιστική ατζέντα, λοιπόν, που ορίζει ότι η πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας δεν μπορεί να προέρχεται μέσα από το γάμο, σε συνδυασμό με την απειλή της κοινωνικής απομόνωσης, αρκετές γυναίκες -ιδίως νέες- αποφασίζουν να μην κάνουν οικογένεια λόγω αυτού του ιδεολογήματος. Προσπερνάνε τις προσωπικές αλλά και βιολογικές τους επιθυμίες… λόγω του φεμινισμού.
Οι ίδιες που αργότερα στη ζωή τους δηλώνουν ότι μετάνιωσαν που δεν έκαναν οικογένεια.
Ο φεμινισμός, όμως, πάλι έρχεται να φιμώσει αυτή την αντίδραση, στρέφοντας την προσοχή της κοινότητας στο πόσο “γενναία” ήταν που επέλεξε να ακολουθήσει την καριέρα της και πόσο “ενδυναμωτικό” είναι να μην “εξαρτάσαι” από κάποιον άνδρα.
Η πλήρης αποδόμηση της οικογένειας από τον φεμινισμό δεν αποτελεί μεμονωμένα περιστατικά, αλλά κύριο στοιχείο της φεμινιστικής ατζέντας.
Οι παραπάνω είναι ορισμένοι ενδεικτικοί τρόποι, ανάμεσα σε πολλούς ακόμη, με τους οποίους ο φεμινισμός επιτίθεται στις γυναίκες. Γίνεται εντελώς κατανοητό πλέον ότι ο φεμινισμός, προκειμένου να επιβληθεί ως κίνημα, θα επιτεθεί, θα διασύρει και θα καταστρέψει οποιαδήποτε γυναίκα τολμήσει να αμφιβάλλει για τις “αξίες” του.
Συγγραφέας: Μονίμως Κουρασμένος
