Όταν όμως συνειδητοποιήσουμε αυτό που συμβαίνει, μικρή σημασία έχει ποια είναι και η πιο σωστή απάντηση.
Είναι ηλίου φαεινότερον! Οι ελληνικές λέξεις χάνουν ολοένα και περισσότερο «έδαφος».
Ξένες λέξεις στην καθημερινή μας ομιλία, ακατάπαυστη χρήση τους στα κοινωνικά δίκτυα, τα γνωστά μας σόσιαλ μίντια (social media), στο γραπτό και τον προφορικό λόγο στους χώρους της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, στην εργασία μας επίσης. Μέχρι και στο ζήτημα των ημερών μας, την πανδημία, έχουν κυριαρχήσει! Covid, lockdown, click-away και πάει λέγοντας!
Τι είναι αυτό που συμβαίνει λοιπόν; Γιατί οι περισσότεροι γυρίζουν την «πλάτη» στη γλώσσα μας;
Ξεκινώντας από την καθημερινή ζωή, είναι η άρνηση, ιδίως των νέων, να χρησιμοποιούν και κυρίως να γράφουν στα ελληνικά με τη δικαιολογία πως είναι δύσκολη γλώσσα και δε βαριέσαι τώρα, ποιος ασχολείται; Είναι η επιθυμία να «πάμε με τη μόδα»;
Μήπως η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να διδάξει σωστά τη γλώσσα μας δίνει και αυτή πρόσφορο έδαφος στον κατακλυσμό από ξενόφερτες λέξεις και όρους; Είναι η, να την πούμε έτσι, αναγκαστική προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης;
Ξεκάθαρα οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί και χρειάζονται πιθανά αρκετές σελίδες για να τους αναλύσουμε. Ένα πράγμα όμως αποτελεί γεγονός!
Τα σημάδια είναι δυσοίωνα. Αντικαθιστούμε το λεξιλόγιό μας (κατά κύριο λόγο με το αγγλικό) με τόση ευκολία, και σε συνδυασμό με το «τρομακτικό» δημιούργημα με το όνομα greeklish, τα ελληνο-αγγλικά, οδηγούμαστε τροχάδην στο γκρεμό!
Και ο δρόμος φαίνεται να μην έχει επιστροφή! Η γλώσσα μας «πεθαίνει» και εμείς απλά της κουνάμε το μαντήλι!
Βασιλική Κόρδη
Απόφοιτος ΜΜΕ Παντείου Πανεπιστημίου