Ψυχή, ζωή, πνεύμα, καρδιά.
Ήταν η μετάφραση της λέξης “θυμός” στην αρχαία ελληνική. Με το πέρασμα των χρόνων, η λέξη πλέον είναι συνώνυμη της “οργής”. Πρόκειται για ένα υγιές συναίσθημα με πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Ίσως, είναι το πιο παρεξηγημένο από όλα. Θες να πεις τόσα και τελικά να μη λες ούτε λέξη.
Ως επί το πλείστον, είναι δευτερεύον συναίσθημα. Συνήθως, συνοδεύεται από λύπη, φόβο ή ακόμα και άγχος. Μπορεί να “κατοικεί” μέσα μας για χρόνια και ύπουλα να ψάχνει διεξόδους για να απελευθερωθεί. Ο χρόνιος θυμός προκαλεί προβλήματα υγείας, είτε σωματικά, είτε ψυχολογικά. Από καρδιακή προσβολή μέχρι και κρίσεις πανικού.
Υπάρχουν δύο είδη θυμού, εκείνος που εξωτερικεύεται (λεκτικά ή σωματικά) και εκείνος που μεταφέρεται σε ένα εσωτερικό επίπεδο, ο θυμός που “πνίγουμε”. Ακραίες συνθήκες, για παράδειγμα, η περίοδος του εγκλεισμού που διανύουμε, εντείνουν τον θυμό που προϋπάρχει μέσα μας. Πολλοί από εμάς, δυσκολεύονται να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους, και προσπαθούν να τα απωθήσουν με λανθασμένους τρόπους. Αυτό έχει ως συνέπεια, την εμφάνιση βίαιων ξεσπασμάτων, αγενούς και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ή ακόμη χειρότερα και την εμφάνιση κατάθλιψης. Σε αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να διαχωρίσουμε τις διαταραχές συμπεριφοράς από την εκτόνωση του θυμού.
Ουκ ολίγες φορές, η αντιδραστική συμπεριφορά μικρών παιδιών εκλαμβάνεται ως εκδήλωση θυμού. Λάθος. Αποτελεί απλώς μία αφορμή για να “φωνάξει” το παιδί και να επικοινωνήσει ότι, κάτι δεν “πάει καλά” στις σχέσεις του με τους σημαντικούς άλλους (εαυτός, οικογένεια, σχολείο).
Δεν είναι ντροπή να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, να δείχνεις τι νιώθεις ή να λες αυτό που αισθάνεσαι. Τα αρνητικά συναισθήματα “φωλιάζουν” μέσα μας και μας βαραίνουν, μας εξουθενώνουν. Καταστρέφουν τη σχέση με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Αλλάζουν εμάς και όχι τους άλλους και μάλιστα επί τα χείρω. Υπό άλλη σκοπιά, ο θυμός είναι ευεργετικό συναίσθημα, αρκεί να το αξιοποιήσουμε σωστά. Αποτελεί την κινητήριο δύναμη για να δουλέψουμε λιγάκι με τον εαυτό μας. Μας δραστηριοποιεί και κατά κάποιο τρόπο μας αναγκάζει να αλλάξουμε τον τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας των δυσάρεστων αισθημάτων μας.
Η προσπάθεια και η εξάσκηση στην υγιή επαφή με τον εαυτό μας θα βελτιώσουν κατά πολύ στοιχεία του χαρακτήρα μας, αλλά και τη διάθεσή μας. Τα ανείπωτα και σαφέστατα φυλακισμένα συναισθήματα θα βρουν επιτέλους έναν δρόμο διαφυγής. Όσο και αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε και τα πιο σκοτεινά σημεία, τα μύχια της ψυχής μας, πολλές φορές είναι ανέφικτο. Αφεθείτε και απευθυνθείτε σε έναν ειδικό. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ελάτε πιο κοντά του. Το έχει ανάγκη, περισσότερο από όσο νομίζετε.
Βάγια Μούτλια