Από την αρχή όλης αυτής της υγειονομικής περιπέτειας των τελευταίων 11 μηνών, προσπαθώ, τόσο προσωπικά όσο και στον δημόσιο λόγο μου, να ακολουθώ μια λογική του Μέτρου, των έγκαιρων προειδοποιήσεων, των τεκμηριωμένων επιστημονικών αναλύσεων και ως προς το ιατρικό σκέλος και ως προς το κοινωνιολογικό – νομικό σκέλος.
Απορρίπτω τις κραυγές, τις αλληλοκατηγορίες και τις έωλες διατυπώσεις. Και της μίας και της άλλης πλευράς.
Και γνωρίζετε για ποιες “πλευρές” μιλώ! Καθώς, όπως σε όλα τα άλλα, έτσι και στο θέμα αυτό έχει ξεσπάσει ένας άτυπος εμφύλιος στην ελληνική κοινωνία…
Διαπιστώνω, λοιπόν, όλο και περισσότερο, ότι παρά τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων, παρά τα απαγορευτικά μέτρα, – που, βεβαίως, έχουν ατονήσει-, παρά την κατάσταση συναγερμού, που έζησαν για τρεις μήνες τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και όλης της Βόρειας Ελλάδας, υπάρχουν πάρα πολλοί ενήλικοι συμπολίτες μας, οι οποίοι κυριολεκτικά “πετάνε ΧΑΡΤΑΕΤΟ” !!!
– Εξακολουθούν στην πρώτη ευκαιρία να μαζεύονται για μικρά και μεγάλα πάρτυ σε σπίτια φίλων.
– Δεν τηρούν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
– Αλληλοπροσκαλούνται και μαζεύονται για κοινές βόλτες, με καφέ στο χέρι, σε πάρκα και πλατείες, μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά. Σε πεντάδες, δεκάδες και δεκαπεντάδες. Ότι, δηλαδή, αποφεύγουμε οι περισσότεροι, βάσει της κοινής λογικής, μετά και το αναγκαστικό λουκέτο στα σχολεία.
– Συγκεντρώνονται σε πυλωτές, αυλές και κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών, όλοι μαζί, γείτονες και γειτονόπουλα, για κους κους και ομαδικό παιχνίδι.
– Και, όπως, δυστυχώς, ήταν αναμενόμενο, με το άνοιγμα της αγοράς δεν υπολόγισαν καμία αναγκαία προφύλαξη. Με την ανοχή αρκετών επιχειρηματιών. Και έσπευσαν να μπουν σε ουρές, σαν να μην υπάρχει αύριο…
Και μετά από λίγες μέρες θα αναρωτιόμαστε, κάποιοι γραφικοί, στις εκπομπές μας τί ακριβώς δεν πάει καλά. Πάλι. Ίσως και χειρότερα. Με τη νέα, “βελτιωμένη” εκδοχή του covid.
Προφανώς, δεν παραβλέπω τις διαχρονικές ευθύνες της οργανωμένης πολιτείας:
Τις παραλείψεις στους διασυνοριακούς ελέγχους από την αρχή του καλοκαιριού.
Τα τραγικά προβλήματα στις δημόσιες συγκοινωνίες, ειδικά της Θεσσαλονίκης.
Τους επιλεκτικούς ελέγχους (ή μη ελέγχους) σε αθλητικές, πολιτικές και άλλες συγκεντρώσεις.
Τις ελλείψεις, που υπάρχουν ακόμη στον τομέα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, προκειμένου να μην στήνονται άνθρωποι, αδίκως, με φυσική παρουσία σε ουρές.
Την πίεση (λογική σε έναν βαθμό) για επανεκκίνηση της οικονομίας.
Επίσης, δεν παραβλέπω την κόπωση των ανθρώπων, σωματική και ψυχική, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια.
Ωστόσο, δεν μπορώ να δικαιολογήσω τέτοιες παιδιάστικες συμπεριφορές.
Νίκος Λαδιανός – Δημοσιογράφος της ΕΡΤ